Ten bar otwarty jest tylko w nocy. Przxy wejściu stoi czujnik broni, lecz wydaje się że nie działa, bo nie raz słyszano o bójkach w tym miejscu.
Kantyna jest w kształcie okręgu. Wchodzi się do niej przez turbowindę, za którą trzeba zapłacić 3 CR, co jest równoważne z wejściem do baru.
Jest to duża speluna pod ziemią. Zawsze tłoczna i ciemna. Rozjaśnia ją tylko paręnaście jarzeniówek na sufcie. Kantyna jest podzielona na parę miejszych okręgów. Na samym środku stoi okrągła lada z maszyną do nalewania napojów. Drugi niższy o dwa stopnie krąg to miejsca dla klientów którzy coś jedzą(posiłki przychodzą małymi windami na stoliki), a ostatni krąg to stoliki dla tych którzy nie chcą być widziani.
Jeżeli chcesz wiedzieć więcej o tym miejsuc zapytaj barmana Russela.


--------

Dwaj Elominowie patrzyli na Nara z pogardą. Odrapany Twilek z rozwaloną głową, ociekający od deszczu. Mógły nawet wyglądać strasznie w rozbłyskach pirunów, lecz przypominał zwykłego rzebraka i włóczęgę. Pierwszy włochaty obcy zapytał.
- Napewno chcesz tu wejść? - spojrzał kątem oka na zniszczony statek. Nie zrobiło to na nim rzadnego wrażenia. Widocznie widział już takie akcje.

Używam dyplomacji. - Mam forse. Dajcie mi tylko jakiś bankomat. Mogę wam nawet oddać ... powiedzmy po stówie CR na osobe -

- Ale czego tu chcesz? Idź lepiej do lekarza! - powiedział drugi.

Używam Dyplomacji - A masz może jakiś pojazd ? Bo na pieszo raczej nie dojdę do miasta. -   Powiedział z uśmiechem.

- Ta cała planeta to miasto. Idź gnić z resztą żebraków tam pod wierzą ciśnień. A jak dostaniesz jałmużnę to cię wpuścimy.

Nar prychnął z ironią, odszedł kawałek, wyjął komunikator i spróbował skomunikować się z szpitalem.

Dopiero po chwili zauważył że nie ma tutaj zasięgu.

Nar po raz kolejny przeklął swój pech. Schował komunikator i wyjął blaster. Zaczął iść powoli w stronę wraku swojej maszyny. Rozglądał się uważnie wokół.

Złomiarze nadal się kręcili wokół wraku, z którego zostało tylko parę elementów. Reszta się stopiła od wybuchu, lub też została skradziona.

Nar podszedł do wraku ukrywając broń w rękawie. Rozejrzał się po szczątkach w poszukiwaniu sakiewki, którą tu zostawił.

Pieniędzy już dawno nie było. Ktoś zdążył je zabrać.

" Jak mus to mus" Nie mając nic innego do roboty Nar zaczął biec w strone miasta.

Nar biegł przez godzinę, aż w końcu stracił całe siły. Znalazł się w niezamieszkałej części równin.

Odpisz na równinach


Gdy pojazd wylądował było już po południu. Lii było bardzo zimno, gdyż nie raz przelecieli przez kłęby różnych dymów sektora industrialnego. Wiał lekki wiatr.
- ... No i pacnęłam go tą pałą. Od tamtego czasu prowadzi tę budę. - skończyła opowieść dziewczyna. Lia nie pamiętała co mówiła. Harmider Coruscant zagłuszał historię brunetki.

Lia wręczyła 30 CR kobiecie.
- Ciekawa historia. No, na mnie już czas. Dzięki - powiedziała, po czym wyszła i skierowała się do Kantyny.

- Zaraz będzie u ciebie. - powiedziała dziewczyna do komunikatora i odleciała.

Lia zapłaciła 3CR, po czym rozejrzała się. Ujrzała kelnera, do którego postanowiła zagadać.
-Witam. Słyszałam, że tu są mieszkania na wynajem. Wie pan coś może o tym?

- Tak. Mam parę takich pokoi parę pięter poniżej. Mam jeszcze cztery wolne. Może nic wielkiego, ale zawsze coś. - powiedział Russel wycierając blat stołu.

- A cena? - spytała.

- Jak dla ciebie za darmo. Musisz jednak coś dla mnie zrobić.

Zaskoczona odpowiedzią spytała bardzo podejrzliwie:
-Co mianowicie?

- Ktoś tutaj podwędził mi cztery butelki "armanda". - barman rozejrzał się po zatłoczonym pomieszczeniu i powiedział. - Złodziej na pewno jeszcze stąd nie wyszedł. Pomachaj tyłkiem, lekku, a potem zamrugaj oczami. Na pewno go znajdziesz. - odwrócił się i zaczął nalewać drinki. Nie zapytał nawet czy dziewczyna przyjmuje robotę.

Pierwsze, co zrobiła, to rozejrzała się. Szukała kogoś, kto wyraźnie wypił za dużo.

Z miejsca w którym była nie mogła tego dostrzec. Dalsze stoliki były w cieniu.

Ruszyła do jednego z tych stolików, po czym rozejrzała się, czy jest choć jeden wolny.

Zajęte było szesnaście stolików. Do środka weszły dwie kolejne osoby. Czujnik broni tym razem zadziałał i wykrył broń. Elomin odebrał karabin Zabraka. Następnie na konsoli wpisał jakieś polecenie i przepuścił ludzkiego towarzysza. Czujnik ponownie zadzwonił. Tym razem od człowieka odebrano dwie puszki piwa i je skonfiskowano. Obydwie zdobycze przekazano Russelowi, które schował w sejfie.

Lia podeszła do barmana, po czym spytała:
- Chowa pan piwo w sejfie...?

- To skonfiskowane tak. Jest przeznaczone dla mnie. - odpowiedział wystukując szybko kod, tak szybko że Lia nie zauważyła sekwencji.

Sekwencja jej tak naprawdę wcale nie interesowała. Odwróciła się od barmana, oparła rękoma o blat stołu i zamknęła oczy. Zagłębiła się w Moc, szukając złodzieja[Force Sensitive]

Lia wyczuła że kantynie było sześć osób które miały coś na sumieniu.

Spróbowała wyczuć gdzie siedzą [force sensitive]

Cztery siedziały obok siebie, a dwie które wyczuła to osoby które właśnie weszły.

Zbliżyła się nieco do stolika, przy którym siedzieli czterej jej podejrzani(udawała, że szukała dla siebie miejsca), chcąc wypatrzeć jakiej są rasy.

Byli to: Rodianin, Duros, Chadra-Fan (on siedział na skrzynce), oraz, co dziwne Kiffar.

Lia założyła jedne Lekku na bark, a drugie pozostawiła za plecami. Poprawiła swoje ubranie, po czym ruszyła do stolika
- [Entertain] Witam - powiedziała, po czym widocznie poprawiła ręką swoje Lekku, starając się robić to bardzo seksownie - mogę się dosiąść?

Wyglądało na to że Lia przerwała im w małej sprzeczce, ale Kiffar powiedział z otwartą gębą.
- Oczywiście. - wstał i przysunął dla siebie samego krzesło ustępując jej miejsca. - Jak ci na imię? - zapytał prawie-człowiek z nieśmiałym uśmieszkiem na nie ogolonej twarzy.

- Nazywam się Lia - powiedziała głaszcząc swoje Lekku - A ty?

- Jestem Korto, Korto Vos. - powiedział odgarniając długie włosy. Dopiero teraz Lia zauważyła że Kiffar posiada coś na wzór pancerza. U pasa miał blaster, jako jedyny z czwórki.
- Jestem Kelna - powiedział Durosianin o zielonych oczach.
- Pip sniff sniff! - zapiszczał Chadra-fan
- Mówi że jest Kluk, ja jestem Yina. - Rodianin okazał sie Rodianką. Na pierwszy rzut oka nie można ich rozróżnić.

- Miło was poznać. Co robicie tu, na Coruscant?

Spojrzeli po sobie na ułamek sekundy, a Yina powiedziała.
- ... Interesy.

- Rozumiem. - powiedziała, po czym uśmiechnęła się. Powtarzała sobie w duchu by się nie angażować w ich ciemne sprawki, ale cząstka tej osoby, którą była kiedyś w Zakonie zwyciężyła. - Ja również w interesach. Czasami tylko mam czas by wpaść do Kantyny.. I zabawić się nieco

- A czym się zajmujesz? - zapytał Korto.

- To moja słodka tajemnica - odparła siląc się na niewinny uśmieszek - A wy?

- Tajemnica. - odpowiedział Korto również się uśmiechając. - Chyba że chciałabyś dołączyć. - dodał Kiffar.
- Korto! Nie możesz dodawać do drużyny nieznajomych! - zawołał Duros.
- Uspokój się Kelna. Nasza przyjaciółka na pewno się przyda. Nie od dziś współpracuję z Twilekankami.

Lia skarciła się ponownie. Tym razem za to, że zapomniała o kradzieży i o darmowym mieszkaniu. Postanowiła jednak podkręcić rozmowę ze zwykłej ciekawości.
- Mów dalej.

- Jak zapewne wiesz Russel nie lubi w środku broni. - poprawił się na krześle by ukryć swój egzemplarz. - Dwa dni temu wchodziłem tutaj i łysol mnie złapał. Schował...
- Korto... - syknęła Yina.
- ... Do sejfu moją broń. Odzyskaj ją, a sprawdzimy czy się przydasz.

- Jak wiesz Russel nie lubi też, jak mu ktoś kradnie drinki - odparła troszkę podirytowana.

- Może i nie lubi. Jest to jednak cena jaką się płaci za kradzież miecza świetlnego. - powiedział poważnie.
Kelna uderzył głową w stół, Yina spuściła wzrok, a Chadra-Fan spadł ze skrzynki. Wyglądało na to że Korto powiedział coś niestosownego/

- Miecza świetlnego? Do kogo należał ten miecz świetlny? - w jej głowie pojawiły się setki podejrzliwych pytań.

- Do mistrza Jedi Quinlana Vosa.

- Czyli do... ciebie? - spytała nieco ciszej.

- Jeżeli powiem że tak to ruszysz tyłek? - zapytał ostro.

- A może sam byś się ruszył po swój miecz, skoro tak bardzo ci na nim zależy? Do czego ci zwykła padawanka, która nawet nie ukończyła szkolenia?! - poniosło ją nieco.

- Padawanka? - zapytał zdezorientowany.

- Dobra, nie ważne. Przyniosę ci ten twój cholerny miecz - odpowiedziała, po czym wstała od stolika i ruszyła ku barmanowi.

- Słyszałam, że ciekawe rzeczy masz w tym sejfie - zagadnęła do Russela.

- Hehe, no rzeczywiście. W końcu sama widziałaś. - powiedział nalewając jej wody.

- Słyszałam też, że masz pewną broń w sejfie. Teraz spotykaną coraz rzadziej. - wzięła szklankę po czym spokojnie wzięła łyka. Udało się jej nieco uspokoić.

- Słyszałaś? Czyli wiesz kto tu zaglądał? - zignorował jej pytanie.

Ona zignorowała jego wypowiedź i uśmiechnęła się szyderczo.
- Nie boisz się, że jak ją znajdą to za to odpowiesz?

- Nikt tu nie węszy, a poza tym mam ochronę w postaci Elominów których już widziałaś i pewnej instytucji.

- A jak zaczną węszyć? Ich nie pokonasz - z tępawym uśmieszkiem który nie schodził jej z twarzy wzięła kolejny łyk.

- Kogo? - zapytał nie wiedząc czy to groźba ze strony szpiega imperatora. Na wszelki wypadek nacisnął kolanem przycisk zielonego alarmu, którego Lia nie mogła zauważyć.

- No tych... Sam wiesz. Mam propozycję. Oddaj mi tę broń, ja się nią zaopiekuję. Zawsze chciałam coś takiego potrzymać w ręku. Wiesz... Taka dziecinna fascynacja.

- Pomyślę nad tym gdy wykonasz moje zadanie. Będziesz musiała wtedy jednak zrezygnować z mieszkania. - powiedział pochylając się do niej.

Również się przychyliła.
- [Diplomacy] Nawet gdybym wytropiła tego, kto je ukradł, z pewnością butelki byłyby puste. Naprawdę tak ci na nich zależy?

- No... nie. Napewno jednak są pełne! W środku na pewno tego nie wypili. Mam kamerę na drzwi i nikt nie wychodził! - sztuka dyplmacj tym razem nie zadziałała.

-Przy sobie mam 100CR. - nie poddawała się. Próbowała odkupić ten miecz.

Barman uśmiechnął się.
- Tysiąc.

- Chyba sobie kpisz! Przecież nawet nie wiesz ile to cacko jest warte! - odkrzyknęła.

- Jak nie, to nie. - powiedział barman i wrócił do czyszczenia stolika.

Lia westchnęła ciężko.
- Przecież robię to dla ciebie. Dzięki mnie pozbędziesz się kłopotu i ewentualnych nieprzyjemności, gdyby to u ciebie znaleźli. Robię to dla ciebie a ty chcesz jeszcze, bym ci za to zapłaciła?! - wykrzyknęła nieco, starając się w nim pobudzić wyrzuty sumienia.

- Słuchaj. Zaczynasz mnie denerwować. Zajmiesz się tą gorzałą, czy nie? - zapytał ostro już zdenerwowany nachalnością Twilekanki.

Dziewczyna wydała głośne "argh!", po czym z obrażoną miną odeszła od baru. Podeszła do stolika, przy którym siedzieli czterej podejrzani.
- Oddawajcie gorzałę. - powiedziała ostro, gdyż sama była sytuacją głęboko podirytowana.

- Inaczej się umawialiśmy. - zauważył Duros.

-Nie było żadnej umowy. Zabraliście mu procenty, on zabrał wam waszą broń. Widzisz w tym jakieś nierówności? - odwarknęła -Chcecie ten miecz czy nie?

- A oddasz mi go? Bo słyszałem waszą rozmowę. Darmowe mieszkanko wśród granitoślimaków za alkohol. Daj mi przynajmniej dwie stówy w zastaw.

-Jeśli już podsłuchujesz, to rób to dobrze. Russel stwierdził, że jeśli chcę dostać ten miecz, to muszę zrezygnować z mieszkania. Długo mam tak stać? - zapytała przenosząc wzrok na każdego z obecnych po kolei.

Korto sięgnął do tyłu i wyjął cztery butelki. Każda z nich o pojemności 250 ml.

Lia bez zastanowienia wzięła i znów podeszła do barmana. Zaczęła szybko rozmowę, aby Russel nie zdążył jej wcześniej spławić.
- Zgadnij co mam.

- No, domyślam się. - powiedział rozradowany barman.

Lia położyła cztery butelki na blacie.
- Teraz twoja kolej.

Barman otworzył sejf i wyjął z niego nic nie znaczący dla niego cylinder. Schował tam teraz alkohol. Podał jej miecz świetlny i podziękował za współpracę.

Ona się do niego uśmiechnęła i natychmiast podeszła do stolika. Rzuciła go na stół przed właścicielem i usiadła na swoim miejscu.

- Ładnie się spisałaś. Chodź ze mną. - powiedział Korto. Razem wstali i podeszli do barmana
- Wygląda na to że zdała.
- Tak, choć inaczej to sobie wyobrażałem. I jeszcze tego gnoje. Po cholerę oni wchodzą tu z bronią?

Lia milczała przez chwilę, po czym spojrzała na Korto.
-Chyba czegoś nie rozumiem?

Z zaplecza weszła znajoma kierowniczka taksówki.
- To był test, czy nam się przydasz. Twój mistrz powiedział że Quinlan ma cię podszkolić. Wymyślił tą zabawę, by sprawdzić jak mocno jesteś pod wpływem ciemnej strony.
- Musimy zebrać każdego dostępnego Jedi, by ich przywrócić.

- Mam nadzieję, że dobrze się bawiliście - odparła sucho.

- Ja dobrze. - powiedział barman. - Stawiam wszystkim po... co znowu?! - warknął groźnie słysząc pikanie wykrywacza broni. Szepnął do przyjaciół.
- Zwiewajcie szybko!
Imperialni na razie tylko rozglądali się po pomieszczeniu.

- Czy na zapleczu jest jakieś wyście? - zapytała cicho

- Tak. Jest winda. Zabiera nas na dach tutejszego wieżowca. Idźcie. Ja się nimi zajmę. - zaczął iść w stronę żołnierzy, a jego głos robił się coraz cichszy. - Drodzy żołnierze Imperium! Na pewno jesteście głodni po... - dalszej rozmowy Lia nie słyszała.

Lia ruszyła na zaplecze z grupką osób, do których miała wiele pytań, ale chyba jeszcze więcej pretensji. Zastanawiała się co zrobią na dachu tego budynku, jak niby mają z niego uciec... Poczuła nieprzyjemne ukłucie. Znowu ją w coś wmieszano, jakby to, że dobrowolnie odeszła od Zakonu nic nie znaczyło. Poczuła w sobie złość.

Jazada windą trwała bardzo krótko. Gdy znaleźli się na dachu, dziewczyna powiedziała.
- Nie możemy zostawić Russela samego. Oni go zabiją!

- Russel poświęcił się dla nas, abyśmy mogli uciec - powiedziała rozglądając się czy istnieje jakiś sposób zejścia z budynku, bądź przeskoczenie na drugi.

Był to jeden z wyższych budynków w tej okolicy. Było bardzo ciemno, a neon z wielką reklamą kantyny, nie pomagał ocenić odległości. Parę metrów jednak nad nimi wisiał parking dla śmigaczy.

Lia spróbowała wyczuć, czy na tym parkingu znajduje się ktoś żywy.

Nie wyczuła nikogo, lecz aura jakie się tam znajdowała musiała znaczyć że ktoś stamtąd ostatnio odjeżdżał.

47 pare metrów od kantyny zaczął się rozglądać szukając czegoś co mogłoby go wprawić w stan ostrożności.

Na pewno mogli zrobić to dwaj Elominowie, oraz sześć skuterów stojących przed kantyną. Oznaczenia miał Republikańskie.

- Nawet  tu musieli wpakować się imperialni. Mam nadzieję, że nie ma to związku z tamtym statkiem. Czy mogłabyś ostrzec naszych ludzi na statku i spytać czy nie mogą przenieść się troche bliżej lub dalej jeśli trzeba ? Ja pogadam z tamtymi - powiedział ciszej do towarzyszki i nie czekając na odpowiedź podszedł do elominów.
- Witam. Ile kosztuje wstęp ? - zaczął przyglądając ukradkiem uzbrojeniu, odzieniu oraz cechom szczególnym strażników.

Strażnicy wyglądali na takich, którzy mogą zabić człowieka jednym uderzeniem.
- Trzy kredyty.

Ormis odczekał chwilę na 48. Gdy do wróciła do niego, odszedł z nią w tył i rzekł - Zapłacisz im tyle ile chcą za dostęp. Naturalnie na konto firmy. -

Kobieta zapłaciła i razem mogli już wejść do środka.

Po wejściu zaczął się rozglądać starając się ocenić sytuację.

Tuż przy drzwiach do windy stał barman razem z kilkoma żołnierzami i oficerem imperium. Z tej odległości jednak nie mógł usłyszeć o czym mówią.

47 skinął na zabójczynie by ruszyli do jednego z wolnych stolików. Starał się iść jak najbliżej do rozmawiających aby mógł choć troche podsłuchać.

-... Od czterech dni. Popierasz Jedi i zostaniesz stąd odebrany. Proszę... - łysy człowiek więcej nie usłyszał, gdyż usiadł na krześle.
- Możesz mnie zastąpić?! - zawołał Russel do jakiegoś człowieka, który wyglądał tak jak kontakt 47.

Ormis rozsiadł się na krześle jak typowy bywalec kantyny. Obrzucił krótkim spojrzeniem żołnierzy, a potem skupił wzrok na mężczyźnie, który przypominał Ivena.
- Pójdę coś zamówić. Rozejrzyj się w tym czasie. Może coś interesującego wpadnie Ci w oko. - wstał z krzesła i wolnym krokiem ruszył do kontuaru.

Lia skupiła się. Spróbowała sprowadzić jeden z ścigaczy na dach budynku [lewitacja]

Lia próbowała sie skupić. Lot pojazdu nie wyszedł jej tak jak chciał. Swoop zaczął spadać na nią, lecz Quinlan ją uratował zatrzymując śmigacz tuż nad jej głową, przy pomocy Mocy.
- Dobry pomysł. Weź Kelnę na siebie i jedźcie w stronę bieguna. Spotkamy...
[i] - W imieniu Imperium ręce do góry! - usłyszeli nad sobą głos, a następnie zobaczyli dwa śmigacze transportowe wypchane po brzeg klonami, oraz dwa myśliwce typu V.

Lie przeszedł bardzo nieprzyjemny dreszcz zaskoczenia. Przez chwilę nie wiedziała co robić. Po paru sekundach szeptem powiedziała do swoich towarzyszy.
- Biegiem, na dół. Na raz - starała się, aby to wyglądało tak, jakby otworzyła usta z zaskoczenia - Dwa... Trzy.
Po wypowiedzeniu ost. słowa ruszyła biegiem w stronę windy, starając się biec lekkim slalomem, by nie zostać trafioną

- Uciekają! Otworzyć ogień! - rozkazał oficer. Mały Chadra-fan dostał w głowę, przebijając ją na wylot. Korto zaczął używać miecza świetlnego. Zaczął odbijać pociski, kierując je z powrotem do żołnierzy z miernym skutkiem. Wszyscy ocaleni zdążyli wejść do windy, oprócz Lii która się potknęła o ciało Chadra-Fana, oraz Quinlana który ją osłaniał.
- Wskakuj na skuter i odjeżdżaj! W środku jest tylko więcej żołnierzy. Jedź! - zawołał. Na twarzy malował mu się ogromny wysiłek. Widać było że zaraz straci siły.

W pierwszej sekundzie Lię ogarnął zamęt. Nie wiedziała co robić, lecz widząc twarz Quinlana postanowiła dobieg do ścigacza i ruszyć przed siebie..

- Próbuje uciec! - dowódca nadal mówił przez megafon. - Zatrzymać ją!
Niebieskie pociski rozgrzewały powietrzę wokół Lii, ale rzaden z nich nie zrobił jej krzywdy. Dziewczyna wskoczyła na śmigacz, a następne ruszyła przed siebie zostawiając Quinlana z tyłu. Mogła tylko patrzeć jak Jedi dostaje z jednego z pocisków, a jego miecz świetny się wyłącza.

Twilekanka zamknęła na parę sekund oczy, jakby chciała wymazać ostatnie wydarzenia z pamięci. Spojrzała przed siebie i zadała sobie na głos pytanie: - Co teraz, do cholery?!
Leciała cały czas tym samym torem.

Usłyszała świst powietrza, wystrzał, a dalej kolejny niebieski pocisk. Była ścigana przez dwa pojazdy. Gdy się odwracała, zauważyła że w kieszeni kurtki leży jakieś urządzenie.

47 stanął przy barze opierając ręce o blat.
- Dwa drinki prosze... oraz pewną informację -

Jedną ręką spróbowała wyciągnąć ten przedmiot(jak najszybciej), a drugą starała się kierować pojazdem tak, aby w miarę nie dostać. Naprawdę nie lubiła tego robić

Mężczyzna nalał drinki i powiedział.
- Należą się cztery kredyty.

-------------

Lia wyciągając przedmiot nie zauważyła gdzie jedzie i przeleciała przez środek jednego z nielicznych tutejszych wieżowców. Zwiedziła biura, a następnie wyleciała z drugiej strony. Miała na dłoniach i twarzy drobne skaleczenia, lecz nie były groźne dla życia. - 1 VP. Przedmiotem okazał się zlepek kolorowych kabli, oraz wyświetlacz razem z kompasem, który kierował ją na południe. Wiatr uderzający ją w twarz powodował że nie mogła do końca otworzyć oczu i dokładniej przyjrzeć się przedmiotowi.

Rzuciła sobie kable na stopy, aby jej teraz nie przeszkadzały, a wyświetlacz trzymała w ręku. Mimo to kierowała teraz śmigaczem obiema dłońmi.
Cały czas kierowała się przed siebie - postanowiła najpierw zgubić gości, którzy lecieli za nią. Rozejrzała się, próbując znaleźć jakąś małą uliczkę, w którą mogłaby gwałtownie wjechać.

Nie było takiej opcji. Mogła albo zaryzykować i lecieć tuż nad powierzchnią ziemi po dość szerokich uliczkach, albo też zostać zestrzelona nad równinami.

- Oczywiście. Jeszcze jedno małe pytanie. Opłacalna jest odpowiedź na nie. Nie obiło Ci się o uszy imię Iven ? - powiedział niedbale kołysząc  drinkiem, a ukradkiem obserwując reakcję mężczyzny.

- To mój brat. - odpowiedział bez jakiejś szczególnej reakcji.

- Wyśmienicie. Gdzie mnie czeka ? -

- A skąd mam to wiedzieć? Nie widziałem go od piętnastu lat.

- To komplikuje sprawę. Powiedzcie mi panie czy macie może pokoje z holonetem ? -

- Ta. Pięćdziesiąt kredytów za noc.

Postanowiła zaryzykować. Skierowała sie bardziej ku powierzchni ziemi błagając, aby żołnierze za nią zgubili drogę bądź coś w tym stylu.
Po chwili roześmiała się na głos na samą myśl o takiej sytuacji.
Rozejrzała się, by zobaczyć czy dużo obiektów będzie musiała wyminąć.

- Wynajmnij mi jeden. - powiedział po czym ruszył do towarzyszki. - Wynajmę jeden pokój. W holonecie sprawdzę czy Iven raczy się pokazać.  Trzeba tylko zapłacić - powiedział podając jej drugiego drinka.

- Dobrze, ale ja mam tylko 20 kredytów.

- Tradycyjnie, zrób im przelew z konta. - powiedział siadając i sącząc napój.

- Zostaliśmy odcięci - zauważyła.